De Nieuwe Kerk te Delft beschikt over één van de grotere orgels van de fa. J. Bätz en co. Samen met de orgels van de Ronde Lutherse Kerk in Amsterdam en het orgel van de Domkerk in Utrecht, behoort dit orgel tot de drie 19e-eeuwse pronkstukken van de vermaarde Utrechtse orgelbouwer. Het instrument is gebouwd in 1839 en heeft 48 stemmen, verdeeld over hoofdwerk, rugwerk, bovenwerk en pedaal.

Het orgel heeft de tijd goed doorstaan. Van het pijpwerk is bijvoorbeeld meer bewaard gebleven dan bijvoorbeeld bij het Bätz-orgel van de Domkerk in Utrecht het geval is. De woorden van Jonathan Bätz lijken daardoor in vervulling te gaan: “Zo er geen rampen gebeuren zal men twee eeuwen na onze dood het werk nog als degelijk en eerlijk geleverd roemen”

De klank van het orgel heeft een vrij klassiek karakter, zeker als je dit vergelijkt met het 17 jaar jongere Bätz-Witte orgel in de Oude Kerk. Wel zijn er al “romantische” invloeden aanwezig. Het orgel staat eigenlijk midden in een ontwikkeling, welke al eerder is ingezet. De ca. 8 jaar oudere Bätz-orgels in de Domkerk in Utrecht en Ronde Lutherse Kerk in Amsterdam (orgels van ongeveer dezelfde grootte) zijn voor het grootste deel (klank en dispositie) gelijk aan het Delftse orgel, maar vertonen tevens enkele verschillen. De sexquialter en de scherp, welke zowel in Utrecht als in Amsterdam aanwezig zijn, vinden we niet terug in de oorspronkelijke dispositie van het Bätz-orgel in Delft. Daarnaast zijn de dubbelkoren in de discant bij prestanten en octaven in Delft niet meer doorgevoerd. Bij de mixturen is dit nog wel het geval. Opmerkelijk is wel dat het karakter van bijv. de prestanten nog wel gelijk is gebleven en ook de rest van de dispositie bijna 1:1 te vergelijken is met de twee andere orgels. Er is hier nog niet echt sprake van nieuw klankidoom. Daarvoor moet je naar de Oude Kerk, waar het Bätz-Witte orgel dezelfde degelijkheid uitstraalt, maar waar een echt “nieuw” geluid te horen is.